Als kind liep ze al in een zusterpakje en deelde ze thee uit in het bejaardentehuis van haar overgrootmoeder. Inmiddels is Anke van der Tweel 61, maar ze voelt zich 20 jaar jonger. Op locatie Kastanjelaan in Zeewolde zet ze zich elke dag met liefde en energie in voor oudere bewoners met een verstandelijke beperking. ‘Als ik een lach zie of een high five krijg, dan is mijn dag goed.’
De ouderenzorg is Anke op het lijf geschreven. Via de thuiszorg kwam ze te werken in verzorgingshuizen en verpleeghuizen. ‘Als ik van werkgever wisselde was dat vanwege een verhuizing’, vertelt ze. Sinds kort werkt Anke bij Philadelphia, op de Kastanjelaan in Zeewolde. Een locatie met – hoe kan het ook anders – oudere bewoners. ‘Ik ben door de jaren heen in mijn werk vaak mensen met een verstandelijke beperking tegengekomen. Ik merkte dat we vaak een klik hadden en dat er ruimte was voor een grapje en een grolletje.’
Dat Anke in de zorg terecht zou komen was al vroeg duidelijk. ‘Als 4-jarig meisje liep ik al in een zusterpakje met een rood kruis. En in het bejaardentehuis waar mijn overgrootmoeder zat deelde ik thee rond.’
Verder ontwikkelen
Op de Kastanjelaan wonen acht mensen met een ernstige meervoudige beperking (EMB). Anke kan met iedereen goed overweg en gaat binnenkort gebarentaal leren om ook met die ene slechthorende bewoner beter te kunnen communiceren. ‘Ik wil me graag verder ontwikkelen. Ik mag dan 61 zijn, ik voel me 20 jaar jonger! Nu ben ik begeleider, maar misschien kan ik nog coördinerend begeleider worden. Voorlopig ga ik nog niet met pensioen.’
Anke geniet van haar werk. ‘Als ik een lach zie en glimmende ogen, dan is mijn dag goed. Of als ik een knuffel krijg omdat een bewoner blij is om me te zien. Sommigen geven me een high five als ik ze heb geholpen. Heerlijk vind ik dat.’ Ook als een bewoner minder goed in zijn vel zit, weet Anke daar wel raad mee. ‘Soms staat iemand onder hoogspanning, dan wil je diegene uit die zone halen. Ik neem hem of haar dan mee naar een rustig hoekje of naar een andere ruimte. Zo hebben de andere bewoners er ook geen last van.’
Wat Anke ook ervaart na al die jaren werken met deze doelgroep: ouderen zijn respectvol en dankbaar. ‘Deze mensen hebben natuurlijk allemaal een heel leven achter zich, ze dragen een rugzak mee. Dat maakt ook dat je het makkelijk over verschillende dingen kunt hebben.’
Kleinschalig
Anke kwam bij Philadelphia via een advertentie op Facebook. ‘Die sprak me meteen aan en bovendien staat Philadelphia goed aangeschreven. Ik vind het ook fijn dat de locatie kleinschalig is. We koken bijvoorbeeld zelf en de bewoners helpen daarbij.’ Anke vindt de administratieve last wel meevallen. ‘Je rapporteert de bijzonderheden. Als er problemen zijn dan kunnen we terugvallen op de locatieverpleegkundige. Mocht zij er niet zijn dan kunnen we altijd DigiContact bellen. Daar zijn verpleegkundigen 24 uur per dag aanwezig voor advies en ondersteuning. Als er iets is met een bewoner dan wil ik dat zo snel mogelijk oplossen. Het is niet nodig dat iemand pijn heeft.’
Dagbesteding
Bij de locatie zit een dagbesteding, Phitaal. Ook daar is Anke te vinden. ‘Het is heel gevarieerd wat we daar doen. De een knipt zakjes en een ander scheurt of versnippert papier. Maar er is ook ruimte om te wandelen of spelletjes te doen. Het is maar net wat de cliënt wil. Want daar gaat het toch om, bij alles wat we doen.’
Denk jij dat je net als Anke geknipt bent voor de zorg voor oudere mensen met een verstandelijke beperking?