Van een baan in het onderwijs tot keukens maken. Jeroen Vernooij (65) heeft veel uiteenlopende dingen gedaan in zijn carrière. Een paar jaar geleden kwam hij als vrijwilliger bij Philadelphia terecht. Inmiddels werkt hij als begeleider op intensieve zorglocatie De Eik in Vierhouten. Hier wonen mensen met een verstandelijke beperking en moeilijk verstaanbaar gedrag.
Hoe kwam je bij Philadelphia terecht?
‘Ik begon mijn carrière als docent handvaardigheid, tekenen en textiel. Later ontwierp ik dameskleding, had ik een secretariële baan, maakte ik keukens en werkte ik periodes niet vanwege persoonlijke omstandigheden. Na mijn laatste baan kwam ik thuis te zitten. En besloot ik vrijwilligerswerk te gaan doen. Zo kwam ik op een locatie van Philadelphia in Vierhouten terecht. Eerst als vrijwilliger, later als medewerker technische dienst. Tot mijn partner en ik voor een paar jaar naar het buitenland vertrokken.
Toen ik een jaar geleden terug verhuisde naar Nederland, voelde het alsof het leven hier op me zat te wachten. Ik kwam een vacature tegen op de locatie in Vierhouten. Om kwart over 8 belde ik de manager, om 10 uur zaten we aan de koffie. Haar grootste probleem: ik heb geen zorgopleiding afgerond. Ik stelde voor om een middag mee te lopen. Zo konden we allebei zien of de functie iets voor mij was. Een dag later tekende ik mijn contract als assistent-begeleider. Inmiddels heb ik verschillende cursussen gevolgd om mijn kennis bij te spijkeren. Waaronder een bhv-cursus, een cursus over behandelmethode Triple-C en een cursus op het gebied van medicatie. En ik ben gepromoveerd tot begeleider!’
Wat maakt het werken in de gehandicaptenzorg zo leuk?
‘Ik vind het werken op deze locatie echt een feest. Ik leer veel over mezelf in het contact met bewoners en collega’s. Ik ben een aanpakker en durf collega’s te confronteren als me iets opvalt. Ook blijk ik kwaliteiten te hebben die ik nooit eerder heb kunnen gebruiken. Zo krijg ik terug van collega’s dat ik een bepaalde rust, maar ook kracht uitstraal. Dat heeft effect op de bewoners.
Eén bewoner schreeuwde altijd veel. Ze werd ’s avonds door twee begeleiders in bad gedaan omdat ze agressief kon worden. Ik besloot haar alleen, maar in alle rust in bad te doen. Terwijl ik dat deed, zette ik muziek op. En praatte ik tegen haar. Zo maakte ik mezelf zichtbaar. Net als andere bewoners, reageert deze bewoner namelijk vanuit haar hart en onderbuik. Ze pikt feilloos dingen op. Door mijn rustige benadering, veranderde haar gedrag. Ze is nu een stuk rustiger. Als ze schreeuwt, is er vaak iets aan de hand. Aan ons de taak om uit te vinden wat dat is.’
Welke uitdagingen kom je tegen?
‘Ik leer in dit werk ook mijn grenzen kennen. Ik heb geen gezin, zoals veel van mijn collega’s. Daarom nam ik vaak openstaande diensten over. Tot ik merkte dat het te veel werd. Vooral de combinatie van late diensten met vroege diensten vond ik heftig. En ik realiseerde me dat ik minimaal twee weekenden per maand vrij wil zijn. Toen ik dit besprak, werd het rooster ter plekke aangepast. Heerlijk. Ik voelde me gehoord en gewaardeerd.’
Wanneer denk jij: hier doe ik het voor?
‘Ik zeg altijd: ‘Ik mag vanavond weer werken!’ Ik werk vaak late diensten. Dan kook ik voor de bewoners, dat vind ik fantastisch om te doen. We hebben vijf bewoners zonder tanden die gemalen eten krijgen. Wanneer zij het vervolgens naar binnen ‘slurpen’ omdat ze het zo lekker vinden, ben ik heel gelukkig.
Laatst haalde ik een bewoner op van de dagbesteding. Zij praat niet en is vaak in zichzelf gekeerd. De begeleider op de dagbesteding zei: ‘Ze begint helemaal te stralen als ze jou ziet!’ Dat vond ik fantastisch.’
Hoe kijk je naar de toekomst?
‘Ik werk hier nu een jaar en ik blijf dit doen zolang ik het leuk vind. Ik ben dan ook nog niet met mijn pensioen bezig. Ik leer veel over mezelf en ik wil nog veel meer ontdekken over de bewoners en wat wij als begeleiders kunnen doen voor deze mensen. Hoe we ze nog beter kunnen verstaan. Wat het leven me het afgelopen jaar heeft gebracht, alleen al qua werk, vind ik goud. Ik krijg hier alle ruimte en vrijheid om mijn ding te doen. Er is geen andere plek waar ik nu liever zou willen zijn.’
In ‘Mijn Vak’ laten we iedere maand een collega aan het woord over zijn of haar vak. Wat maakt dit werk zo leuk en bijzonder? En waar zit de uitdaging? Werk jij bij Philadelphia en wil je ook je verhaal delen? Mail dan naar contentteam@philadelphia.nl. Werk je nog niet bij Philadelphia? Kijk dan eens naar onze vacatures!