Anticiperen
Ik ben begeleider op een zorgboerderij. De mensen die hier wonen hebben een verstandelijke beperking en een psychische aandoening. Denk aan verslaving, borderline of schizofrenie. Daar moet je als begeleider op kunnen anticiperen, dat maakt mijn werk afwisselend. Op het moment dat iemand met schizofrenie psychotisch is, dan kan die minder zelf en heeft ie meer zorg nodig.
Bosnië
Ik werk nu negentien jaar als begeleider in de zorg. Hiervoor werkte ik als geneeskundig verzorger in het leger. In het jaar 1995 werd ik uitgezonden naar Bosnië. Ik zat in Dutchbat 3 en maakte de val van Srebrenica mee. Het was vreselijk. Bij thuiskomst besloot ik dat ik nooit meer in een oorlogssituatie wilde werken. Ik had nog steeds affiniteit met de zorg en schoolde om tot begeleider. Ik volgde de MBO-opleiding SPW, Sociaal Pedagogisch Werk.
Activiteiten
Twaalf jaar werkte ik bij een andere zorgorganisatie, maar op een gegeven moment was ik toe aan een nieuwe uitdaging. Nu werk ik zeven jaar op deze zorgboerderij van Philadelphia. Dit is een fantastische werkplek. We hebben hier kippen, konijnen, duiven en een moestuin. Ik doe leuke activiteiten met cliënten, zoals zwemmen of voetballen. En soms mag je mee naar een pretpark of een dierentuin. Dat is geweldig, ik heb het leukste beroep dat er is! Welke activiteit we doen ligt natuurlijk aan de cliënt. Als begeleider kijk ik naar de wensen en behoefte van de mensen. Ik probeer ervoor te zorgen dat zij het beste uit zichzelf kunnen halen, dat is voor mij het mooiste wat er is.
Onverklaarbaar gedrag
Soms heb je als begeleider te maken met ongewenst gedrag dat niet meteen te verklaren is. Dat is soms frustrerend. Laatst was een cliënt de hele dag prikkelbaar. Ik wilde hem helpen, maar wist niet waar zijn irritatie vandaan kwam. Later die dag ontdekte ik dat hij verhoging had en schakelde ik een arts in. De man bleek een ontsteking te hebben. De mensen die bij ons wonen kunnen wel praten, maar ze kunnen hun gevoel niet op dezelfde manier verwoorden zoals wij dat doen. Hierdoor ben je als begeleider vaak aan het zoeken naar een verklaring van het gedrag. Als ik er niet uitkom, dan ga ik daarover in gesprek met collega’s. Samen ontdekken we altijd wat er aan de hand is. En hoe beter je iemand leert kennen, hoe voorspelbaarder zijn gedrag wordt. Dan zie je naast iemands beperking steeds meer mogelijkheden.