Doordat ze 23 jaar op één locatie werkte, weet Yvonne de Wilde - Jekel als geen ander hoe fijn het is om te werken met ‘vaste’ flexibele begeleiders. Toen ze onlangs van Soest naar Friesland verhuisde, besloot ze in het diepe te springen en zelf aan de slag te gaan in het Flexteam van Philadelphia in regio Noord. Een beslissing waar ze absoluut geen spijt van heeft. ‘Eigenlijk voel ik me een kleine zzp’er. Zonder de lasten, maar wél met de lusten.’
Yvonne werkt dit jaar 25 jaar bij Philadelphia, waarvan 23 jaar op een locatie in Hilversum. Een vertrouwde omgeving, waar ze de cliënten door en door kende. Een groot contrast met haar nieuwe baan als flexer, waarbij ze op verschillende locaties komt. ‘Ik dacht altijd van mezelf dat ik erg van de vastigheid was’, vertelt Yvonne. ‘Het leek me lastig om steeds weer op een andere locatie aan de slag te gaan, waar je niet weet hoe alles werkt en waar alles ligt. Toch blijkt dat in de praktijk reuze mee te vallen.’
Yvonne vindt het nu een leuke uitdaging om steeds weer haar weg te vinden. ‘Ik werk veel met cliënten met een lichte verstandelijke beperking en doe het echt samen met hen. Als ik iets niet weet, vraag ik gewoon of ze me even willen helpen. Mijn ervaring is dat de meesten dat juist heel leuk vinden.’
Vaste gezichten
Philadelphia werkt met interne Flexteams in de verschillende regio’s. Zo zorgen we voor zoveel mogelijk vaste gezichten voor de cliënten. En dat is belangrijk, weet Yvonne uit ervaring. ‘Het is fijn als er iemand komt inspringen die de cliënten kent en waar ze een klik mee hebben. Onbekend maakt onbemind. Toen ik nog in Hilversum werkte, zag ik het weleens gebeuren: die ken ik niet. Deurtje dicht!’
Doordat ze de tijd neemt om een band op te bouwen met de cliënten op de verschillende locaties, merkt Yvonne dat het al snel vertrouwd is. ‘Dan vragen ze: wanneer kom je weer? Heel leuk.’
Het beste uit elkaar
Yvonne vindt het belangrijk om te kijken waar cliënten van ‘aan’ gaan en daarop in te spelen. ‘Zo kwam ik laatst op een locatie waar een jonge man aan het haken was’, vertelt ze. ‘Ik vertelde hem dat ik een sprei had gehaakt. Dat wilde hij ook leren. We hebben toen een half uur samen gezeten. Hij maakte een schema en gaf niet op. Toen ik onlangs weer op de locatie kwam, had hij al een heel groot vierkant. Dat is toch fantastisch?’
Dat ze als flexer geen aandachtfunctionaris of persoonlijk begeleider is en relatief weinig vaste taken heeft, maakt dat Yvonne meer ruimte voelt om dit soort dingen met cliënten te doen. ‘Dat levert me veel plezier op. Natuurlijk houd ook ik me bezig met ADL, de ontwikkeling van cliënten en moet ik rapporteren, maar als ik voorheen drie dagen niet had gewerkt had ik 60 mails, nu geen een.’
Vaker ‘nee’ zeggen
Natuurlijk brengt het flexen ook uitdagingen met zich mee. Zo vindt Yvonne het lastig om ‘nee’ te zeggen. ‘Ik neem me soms voor om een paar dagen niet te gaan werken, maar als ik dan hoor dat een locatie omhoog zit… Dan ga ik toch. Ik vind het wel heel fijn om niet meer in een repeterend rooster te zitten. Als ik van tevoren weet dat ik een afspraak heb, zet ik mezelf die dag op ‘niet beschikbaar’. Dan word ik ook niet gevraagd.’
Of ze ooit nog vast op een locatie wil werken? Yvonne: ‘Nee, echt niet. Ik heb de leukste baan van Nederland. Eigenlijk voel ik me een kleine zzp’er. Zonder de lasten, maar wél met de lusten.’