Als begeleider kijk ik naar de mens achter de beperking
Als kind wilde ik alle mensen om mij heen verzorgen. Een baan in de zorg was voor mij een logische stap. Ik doe iets dat goed bij mij past en help anderen. Bij de crisisopvang komt een enkele keer een jongere die ook lichamelijk beperkt is, maar meestal ben ik op een andere manier aan het zorgen. Mijn werk bestaat vooral uit begeleiden, opvoeden en het voorkomen van escalaties. De jongeren die wij opvangen, hebben ernstige dingen meegemaakt in hun thuissituatie. Denk aan mishandeling of seksueel misbruik. Hierdoor worden ze uit huis geplaatst en komen ze bij ons.

Intensiteit
‘Bij het Kort Verblijf Tehuis komen mensen tot rust. Ik vind het mooi dat ik daar als begeleider een bijdrage aan kan leveren. Daarnaast spreekt de intensiteit en afwisseling van het werk me aan. Met deze doelgroep is geen dag hetzelfde. Jongeren die een psychose hebben, geweldsincidenten, tienerzwangerschappen, drugs en loverboys. We maken hier van alles mee. Daar moet je als begeleider wel tegenkunnen. Het moeilijkste vind ik seksueel misbruik. In het begin kon ik mij niet voorstellen dat dit gebeurt bij kinderen, maar als begeleider hoor je afschuwelijke verhalen. Het is goed om daarover te praten. Dat doe ik met mijn collega’s en soms bel ik mijn zus als ik ergens mee zit.’
Ontwikkelen
‘Als begeleider kijk ik naar de mens achter de beperking. Laatst begon een 14-jarig meisje te huilen toen ik vertelde hoe ze bij ons gegroeid was. Voordat ze bij ons kwam, werd ze niet gezien. Ze kreeg te horen dat ze niet veel kon en had een negatief zelfbeeld. Maar wij zien haar wel. Bij Philadelphia krijgen mensen de mogelijkheid om te groeien en zichzelf te ontwikkelen. Dat geldt niet alleen voor cliënten, maar ook voor medewerkers. Kijk naar mij: ik begon op mijn 17e jaar als stagiaire bij Philadelphia en werk nu als coördinerend begeleider.’
Zelforganisatie
‘Bij onze locatie zijn we bezig met zelforganisatie. Dat vind ik een mooi thema. Ik vind het fijn als een manager ondersteunend is aan het team. Het geeft ons als begeleiders erkenning en verantwoordelijkheid. Wij werken op de werkvloer. Wij kennen de cliënten waarover het gaat het beste. In de zorg heb je te maken met lastige dilemma’s waarover je soms snel een beslissing moet maken. Het is goed dat wij als medewerkers de vrijheid hebben om dat zelf te doen. En natuurlijk doen we dat in overleg met elkaar en is het fijn dat onze manager met ons meedenkt.’